گل گندم...


گل گندم

دوستان من...

آشنایانم...

همگی مثل گندمند...

یعنی...یک دنیا برکت ونعمت...

یعنی...نبودشان قحطی محبت وگرسنگی روح است...

...وچه خوشبختم من...

که زردی خوشه های گندم دراطرافم موج میزند....



نوشته شده در سه شنبه 5 مهر 1390برچسب:,ساعت 11:11 توسط فروینا| |


Power By: LoxBlog.Com